«دیار به من چه؟؟؟ به تو چه؟؟؟» شعاری که این روزها سیاهه‌ای شده است بر تارُک تابلوها و نیوجرسی‌های جاده‌ای آن هم با خط خوش نقش بسته است. به گزارش باختر و به نقل از مرصاد،شعاری که با خط خوش و با اسپری‌هایی در گوشه گوشه‌ی راه‌های مخصوصاً برون شهری دیده می‌شود و عظمی هم […]

«دیار به من چه؟؟؟ به تو چه؟؟؟» شعاری که این روزها سیاهه‌ای شده است بر تارُک تابلوها و نیوجرسی‌های جاده‌ای آن هم با خط خوش نقش بسته است.

به گزارش باختر و به نقل از مرصاد،شعاری که با خط خوش و با اسپری‌هایی در گوشه گوشه‌ی راه‌های مخصوصاً برون شهری دیده می‌شود و عظمی هم برای پاک کردن آن نیست. نوشته‌ای که مفهوم خوبی را القا نمی‌کند.

کرمانشاهی که مَنش پهلوانی و دلیرمردی زنان و مردان آن از دیرباز زبانزد خاص و عام بوده است، کنون متهم شده است به «دیار به من چه؟؟؟ به تو چه؟؟؟».

آری، «دیار به من چه؟؟؟ به تو چه؟؟؟». شعاری که این روزها سیاهه‌ای شده است بر تارُک تابلوها و نیوجرسی‌های جاده‌ای آن هم با خط خوش نقش بسته است.

حک شدن این شعار آن هم در مقابل مکان‌هایی که بعضاً درب ورودی پادگان‌های نظامی بوده و تاکنون همتی برای پاک کردن این شعار نبوده است جای ابهام بسیاری را ایجاد کرده است.

حال نقد اصلی این‌جاست که چرا شهری که در ابتدای انقلاب اسلامی با تقدیم هزاران شهید خوش درخشید، استانی که در دفاع مقدس مقاومت‌ها و دلیرمردی‌های آن در بازی‌دراز و گیلانغرب و سرپل‌ذهاب و مرصاد و… اکنون متهم شده است به بی تفاوتی نسبت به مسائل؟!!

استانی که دومین شهر مقاوم کشور را در آغوش خود دارد و داستان‌های دلیرمردی فرنگیسِ آن اکنون لالایی کودکانش هست، اکنون به چه چیزی دارد متهم می‌شود؟

آیا فکر و طرح و نقشه‌ی جدیدی در پسِ این شعار در حال جَولان بوده و کماکان باید بعضی از مسئولینِ خودبه‌خواب‌زده بعد از به ثمر رسیدن نقشه‌های شوم دشمن از خواب خود بیدار شوند؟