عبدالرضا یاری
نان به عنوان قوت لایموت اغلب مردم همواره با چالش هایی روبرو بوده و هست، چالش هایی از جنس، کیفیت، بهداشت،کمبود و…، شدت و حدت این چالش ها متناسب با زمان و شرایط محیطی متفاوت بوده است. مهمترین چالش فعلی در این حوزه نامعادله عدم رضایت نانوا و مصرف کنندگان بصورت توامان است، یکی از درآمدکم و دیگری از کیفیت پایین و قیمت بالا، نامعادله ای که حل آن مستلزم تعادل است. اولین و مهمترین گام در این مسیر فهم مسئله است. راه حل یابی و نهایتا تصمیم گیری گام های بعدی در حل معادله است. آنچه که طی سال های اخیر تحت طرحهای متعدد برای حل این مسئله شاهدیم نتوانسته است منجر به حل مسئله گردد به نظر می رسد در وحله اول متولیان امر از تبدیل مشکل به مسئله بازمانده اند و نتوانستند بر این موضوع تمرکز داشته باشند عدم درک موقعیت و شرایط نانواها که از ارکان اصلی این حوزه هستند مهمترین چالش بحساب می آید ماهیت فعالیت این صنف به مانند هر کسب و کار دیگری کسب سود اقتصادی از قبل فعالیت های روزمره آنها است و هرآنچه غیر از آن، امری غیر عقلانی خواهد بود بنابراین در گذر مشکل به مسئله این اصل بایستی درنظر گرفته شود که به نظر می رسد درحال حاضر چنین نیست و شاید علت اصلی آن را می توان در عدم رعایت سلسله مراتب تصمیم گیری دانست. تا زمانیکه تصمیم گیران(مدیران) بجای تصمیم سازان (کارشناسان) در جلسات تصمیم سازی  می کنند انتظاری بیشتری از وضعیت نان و البته سایر موضوعات این چنینی نمی توان داشت. بدون درنظر گرفتن شرایط این صنف و البته رعایت حقوق مصرف کنندگان که طرف دیگر معادله هستند نمی توان امیدوار بود شرایط بهتری بر این بازار حاکم شود. کشف و ارائه راهکارهای متعدد برای برون رفت از آن می بایست توسط کارشناسان در حوزه های مرتبط انجام و برای تصمیم گیری به جلسات مدیران راه پیدا کند و صرفا با گردهم آیی مدیران دستگاههای مرتبط بدون داشتن راه کارهای تصمیم سازان امکان حل پایدار مسئله وجود نخواهد داشت مگر آنکه اقدام دستگاهها برای رفع تکلیف و ارائه آمار بوده باشد که آنهم جای خود دارد. اگر برای حل مسائل مبتلابه در جامعه دستگاههای مرنبط بصورت شفاف پاسخگو باشند حتما مجبور به انجام اقدامات اصولی و نه صوری خواهند شد.