روز جهانی بازماندگان خودکشی در تاریخ ۱۸ نوامبر(۲۷ آبان) هر سال برگزار می‌شود و هدف آن حمایت از افرادی است که عزیزان خود را به دلیل خودکشی از دست داده‌اند.

به گزارش باختر این روز به منظور افزایش آگاهی عمومی درباره چالش‌های روانی و اجتماعی که بازماندگان با آن مواجه هستند، نامگذاری شده است.

هدف و اهمیت روز جهانی بازماندگان خودکشی

روز جهانی بازماندگان خودکشی، که در تاریخ ۱۸ نوامبر هر سال برگزار می‌شود، به منظور حمایت از خانواده‌ها و دوستان افرادی که خودکشی کرده‌اند، ایجاد شده است.

این روز فرصتی است تا بازماندگان بتوانند احساسات خود را بیان کنند و از یکدیگر حمایت کنند. هدف اصلی این روز کاهش غم و اندوه ناشی از فقدان عزیزان و ایجاد فضایی برای گفتگو درباره تبعات اجتماعی و روانی خودکشی است.

اهمیت این روز در آگاهی‌رسانی به جامعه درباره تأثیرات عمیق خودکشی بر زندگی بازماندگان و ضرورت حمایت‌های اجتماعی است. بسیاری از بازماندگان با احساس گناه، شرم و انزوا مواجه هستند و این موضوع می‌تواند به مشکلات روانی بیشتری منجر شود

برگزاری این روز به عنوان یک پلتفرم برای تشویق گفتگوهای باز و صریح درباره خودکشی و پیشگیری از آن عمل می‌کند، به طوری که افراد بتوانند بدون ترس از قضاوت، تجربیات خود را به اشتراک بگذارند

روز جهانی بازماندگان خودکشی یادآور اهمیت همبستگی اجتماعی و تلاش‌های جمعی برای پیشگیری از خودکشی و حمایت از افرادی است که تحت تأثیر این بحران قرار دارند.

این روز به خانواده‌ها و دوستان کسانی که خودکشی کرده‌اند، توجه می‌کند و تلاش می‌کند غم و اندوه آن‌ها را کاهش دهد.
هدف دیگر این روز، آگاه‌سازی جامعه درباره احساسات پیچیده‌ای است که بازماندگان تجربه می‌کنند، مانند احساس گناه، شرم، و انزوا.
بازماندگان خودکشی با مشکلات متعددی مواجه هستند:
بسیاری از آن‌ها با قضاوت‌های اجتماعی روبرو هستند که می‌تواند به انزوا و احساس شرم منجر شود. بازماندگان خودکشی، افرادی هستند که عزیزانشان را به دلیل خودکشی از دست داده‌اند و معمولاً با انگ اجتماعی قابل توجهی مواجه می‌شوند.
این انگ می‌تواند شامل احساس گناه، شرم و انزوا باشد. جامعه غالباً درک درستی از مشکلات روانی ندارد و ممکن است بازماندگان را به دلیل عدم توانایی در پیش‌بینی یا جلوگیری از خودکشی سرزنش کند.
این موضوع می‌تواند به بروز مشکلات روانی بیشتر در بازماندگان منجر شود. حمایت اجتماعی و آگاهی‌بخشی در مورد سلامت روان می‌تواند به کاهش این انگ و بهبود وضعیت روحی آن‌ها کمک کند.
پس از از دست دادن عزیزان، آن‌ها ممکن است احساساتی همچون غم، خشم، سردرگمی و ترس را تجربه کنند.

راهنمایی برای حمایت از بازماندگان

تشویق بازماندگان به صحبت کردن درباره تجربیاتشان می‌تواند به کاهش احساس گناه و شرم کمک کند. گفتگو درباره تجربیات و احساسات می‌تواند به بازماندگان خودکشی کمک کند تا بار عاطفی خود را کاهش دهند. صحبت کردن با دوستان، خانواده یا مشاوران می‌تواند فضایی امن برای ابراز احساسات فراهم کند. این گفتگوها نه تنها به درک بهتر احساسات کمک می‌کنند، بلکه می‌توانند احساس تنهایی را کاهش دهند و امید را دوباره زنده کنند.
گفتگو همبسته تاب آوری است .مهم است که بازماندگان بدانند که تنها نیستند و حمایت وجود دارد. تشویق به بیان احساسات و جستجوی کمک حرفه‌ای می‌تواند گامی مؤثر در فرآیند بهبودی باشد.
کمک به آن‌ها برای یافتن معنا در این تجربه می‌تواند فرآیند سوگواری را تسهیل کند.

با توجه به اینکه خودکشی یک مشکل جدی بهداشت عمومی است و تأثیرات عمیقی بر روی خانواده‌ها و جوامع دارد، افزایش آگاهی و حمایت از بازماندگان اهمیت ویژه‌ای دارد.
خودکشی یکی از چالش‌های بزرگ بهداشت عمومی در جهان است که تأثیرات عمیقی بر فرد، خانواده و جامعه دارد.
هر ساله میلیون‌ها نفر به دلیل مشکلات روانی، اجتماعی و اقتصادی به این عمل روی می‌آورند. عوامل متعددی مانند افسردگی، اضطراب و فشارهای اجتماعی می‌توانند منجر به خودکشی شوند. پیشگیری از این معضل نیازمند آگاهی‌رسانی، حمایت‌های اجتماعی و دسترسی به خدمات درمانی مناسب است. ایجاد محیطی حمایتی و کاهش انگ مرتبط با بیماری‌های روانی می‌تواند به کاهش نرخ خودکشی کمک کند و زندگی‌های بیشتری را نجات دهد.

رسانه‌ها نقش کلیدی در مدیریت بحران خودکشی دارند و می‌توانند به دو صورت مثبت و منفی عمل کنند. نقش مثبت آن‌ها شامل افزایش آگاهی عمومی درباره علائم خطر، منابع حمایتی و ترویج داستان‌های امیدبخش است که می‌تواند به کاهش انگ خودکشی و تاب آوری کمک کند.

از طرف دیگر، نقش منفی رسانه‌ها زمانی بروز می‌کند که اخبار خودکشی به‌طور غیرمسئولانه منتشر شوند، که ممکن است منجر به خودکشی‌های تقلیدی، به‌ویژه در میان جوانان شود

بنابراین، رسانه‌ها باید با رعایت استانداردهای اخلاقی و علمی در پوشش اخبار خودکشی، از بروز عواقب ناگوار جلوگیری کنند.