رامین پی بردی مدتهاست دراین اندیشه ام چند سطری با همشهریان عزیزم گفتگو نمایم شاید فتح بابی باشد برای گشودن گرهی از مشکلات کرمانشاه ،شوربختانه در استان ما به جز چند رسانه گروهی که همکاری بسیار خوبی با مردم دارند و ندا و صدای آنان را به جامعه می رسانند دیگر رسانه ها تمایل چندانی […]

رامین پی بردی
مدتهاست دراین اندیشه ام چند سطری با همشهریان عزیزم گفتگو نمایم شاید فتح بابی باشد برای گشودن گرهی از مشکلات کرمانشاه ،شوربختانه در استان ما به جز چند رسانه گروهی که همکاری بسیار خوبی با مردم دارند و ندا و صدای آنان را به جامعه می رسانند دیگر رسانه ها تمایل چندانی به این موضوع نداشته و بیشتر وقت خود را صرف اخبار نموده که چندان وجه مطالبه گری و گره گشایی نداشته و بیشتر به اطلاع رسانی می ماند .
آنچه از دیر باز در کرمانشاه به عنوان یکی از عوامل توسعه نیافتگی قابل تامل بوده وهست موضوع عدم علاقه شهروندان به مشارکت و مطالبه در خصوص توسعه و پیشرفت استان است که این مطلب باعث گردیده بخشی از پروژه های کلان عمرانی در این دیار به سر منزل مقصود نرسیده و یله و رها شوند.
از جمله این پروژه ها می توان به بیمارستان ۵۴۰ تختخوابی ،دهکده المپیک،کتابخانه مرکزی،مونوریل،ساماندهی قره سو ،شهربازی و…….اشاره نموده که این چنین مورد بی مهری واقع شده و هیچگونه اراده منسجمی برای فعالسازی و اتمام این پروژه ها از هیچ سویی مشاهده نمی شود . به نظر نگارنده ضمن مهم بودن همه این پروژه ها ، لزوم تکمیل و راه اندازی بیمارستان ۵۴۰ تختخوابی کرمانشاه بدلیل نقش حیاتی درمان از اولویت بیشتری برخوردار است .
قابل توجه است که در صورت فعالیت این مجموعه علاوه بر خدمات رسانی درمانی به بیماران غرب کشور به ازائ هر تخت حدود ۳ اشتغال مستقیم و به همین میزان نیز اشتغال غیر مستقیم ایجاد می شود که حدودا بالغ بر سه هزار نفر مشغول کار می شوند.
اینکه از مسئولین استان به خصوص نمایندگان مجلس شورای اسلامی و اهالی شورای شهر هیچگونه پی گیری جدی و گزارش کاری برای احیاء آن مشاهده نمی شود جای بسی تاسف و تاثر است که اگرتکمیل این بیمارستان به عنوان حیاتی ترین نیاز زندگی شهروندان در اولویت برنامه های آنان نیست پس کدامین مسئله برای آنها مهم است ؟
از این گران بار تر عدم مطالبه موثر دانشگاهیان ، رسانه ها و اهالی شهر است که مهر سکوت بر لب نهاده و هیچ گلایه و درخواستی در این زمینه ندارند.
در گذشته بودند بزرگانی همچون مرحومان معتضدی،حاج دایی ،معطری و….که به جد و در حد توان به ساخت و تقویت بنیانهای درمانی اهتمام ویژه ای داشتند و نام نیکشان همواره در تاریخ این دیار باقی مانده است.
افسوس در زمان ما جای خالی آن نکونامان خالیست که ایکاش بودند و با همتی جانانه اقدامی جاودانه داشته و این بیمارستان غریب را از وضعیت کنونی نجات داده و به آینده کرمانشاه تقدیم می نمودند.
عزیزان من
توانگران این عالم نیز با دست خالی از دنیا خواهند رفت که زیبا و حکیمانه فرمود:
او برهنه آید و عریان رود
فراوان دیده ام ثروتمندانی را که برای کسب مال به غایت تلاش کرده و به گاه رفتن هیچگونه افاقه ای در حق شان ننموده و تهی دست و پر حسرت رفته اند.
آدمیزاده مجبور به بخشیدن است چه به رضا و چه به اجبار ، پس حال که توانایی و قوه اختیار به دست شماست از پیش توشه ای بفرستید
چون مرغ بر این کنگره تا کی بتوان خواند
یک روز نگه کن که بر این کنگره خشتیم
ما را عجب ار پشت و پناهی بود آنروز
کامروز کسی را نه پناهیم و نه پشتیم
مطمئن باشید وارثین محترم هیچگونه قدردانی و خدمات ویژه ای برای شما نخواهند داشت پس تا هستید بفکر فردای ناپیدای خویش باشید.
بسیار امیدوارم خیرین سلامت نیز بیش از پیش پای به میدان عمل نهاده و با فراخوان عمومی همه کرمانشاهیان توانمند و خیر را برای یاری رسانیدن به این بیمارستان مظلوم بسیج نمایند تا نام نیک شان برای همیشه در آسمان کرمانشاه ماندگار شود.