منوچهر خردمندی

بیش از یکسال است پرونده ثبت ملی گویش پارسی کرمانشاهی در اداره کل میراث فرهنگی استان همچنان بی نتیجه ، راکد مانده است .

به قول استاد میر جلال الدین کزازی « اگر دانشورانه و برپایه ی زبان شناسی تاریخی به پارسی کرماشانی بنگریم و آن را بررسیم و بکاویم ، برهان ها و نشانه هایی آشکار از دیرینگی این گویش خواهیم یافت و واژه ها و کاربردها و هنجارهایی زبانی را در آن به دست خواهیم آورد که ما را به روزگاران کهن در تاریخ و فرهنگ ایران باز خواهد برد». گویشی که متاسفانه در خطر فراموشی قرار گرفته است و تعلل در ثبت آن بیش از این جایز نمی باشد.

در این مدت شخصا با سه مدیر کل و دهها معاونت و کارشناس اداره کل میراث فرهنگی ، معاونت سیاسی امنیتی و مدیر کل دفتر امور اجتماعی استانداری، دفتر امام جمعه و نماینده محترم ولی فقیه در استان صحبت و رایزنی شده است.

متاسفانه روند تغییرات سریع مدیران میراث فرهنگی  و عدم آشنایی آنان با فرهنگ و تاریخ شهر کرمانشاه و جابجایی های زود هنگام و بدون ضابطه در مجموعه استانداری عملا موتور حرکت این نوع از فعالیتهای فرهنگی را از کار انداخته است.

پیشتر به استحضار رسید که در همین همسایه های شمالی  چه حرکتهای مشابهی صورت گرفته و موفق شده اند فهرست میراث ناملموس استان خود را در جایگاه بالاتری نسبت به ما قرار دهند.

بد نیست بدانید گویش نهاوندی در فهرست میراث فرهنگی ناملموس کشوربه ثبت رسیده است و حتا اخیرا سیر همدان موفق به ثبت در فهرست جهانی شده است.

قصه پر غصه سرپرستی های مداوم اداره کل میراث فرهنگی استان کرمانشاه هم همچنان ادامه داشته و روز به روز مردم ما از این بی تدبیری اسیب بیشتری را متحمل خواهند شد . موضوع ثبت جهانی تاق بستان هم که به تازگی خبر ان در جشن ۹۱ سالگی ثبت ملی این اخرین اثر ایران باستان برای اصحاب رسانه به طور مفصل بیان و برنامه های ان نیز تشریح گردید در هاله ای از ابهام فرو رفته و یقینا این فرصت به دست آمده هم به لطف مدیران از دست خواهد رفت. ثبت جهانی این اثر مطالبه ملی است و مردم پیگیر این حقوق معوق خود خواهند بود و آینده چهره کسانی را که در این راه پای کار نبودند و کوتاهی داشته بخوبی روشن خواهد نمود.

« دریغ! این شهر شگفت هنوز ناشناخته است.توانشهایش خفته و نهفته مانده است و سرمایه ها و گنجینه هایش نانوشته و ناگفته. اگر خفته ها بیدار بشود و نهفته ها آشکار ، کرمانشاه یکی از ابر شهرهای جهان خواهد بود و گزیده ی کِهان و مِهان .» (استاد میرجلال الدین کزازی)